این سرزمین ، هرگز نگیرد رنگِ آزادی
چون خانه ای که قرن ها بر غم بدهکار است
از موج های پُر تلاطم انتظاری نیست
سنگی اگر هُشیار و دریایی گرفتار است
وقتی تعصّب ، ریشه دارد در دلِ این خاک
روییدنِ هر شاخه ای این جا اَسَفبار است
ای ابرهای غرق در امیّد ، برگردید
اینجا هنوزم ، آب بر آتش گرفتار است