آنان که با حسین به میدان نرفته اند
زیباترین مرثیه ها را نوشته اند
یک جامه ی سیاه و دوشب گریه بر حسین
چون ظلم رخت بسته ، سرِ خود بریده اند
جوری از آن واقعه آشفته می شوند
گویی هزار بدتر از آن را ندیده اند
وقتی که ترس ، سهل تر از درس می شود
بهتر همان که دل به شفاعت سپرده اند